Resistance Is Futile. Manic Street Preachers. The Holy Bible (10th Anniversary Edition) Manic Street Preachers - Elvis Impersonator: Blackpool Pier (Audio) 3:30;
- 7/10 7/10 Summary Toiling to resolve their populist tendencies with artiness, ‘Resistance Is Futile’ might be the most emotionally honest Manic Street Preachers album yet. It’s perhaps fitting for a band as multi-faceted in their identity and approach as the Manic Street Preachers that the title of their 13th album, Resistance Is Futile, should have such an ambiguous meaning. In the context of the political upheaval of the last few years, is it a call to arms to confront changing times, or is it an acceptance of defeat in the face of it? There hasn’t even been any hard clues as to the band’s intentions going forwards, with songwriter and chief spokesperson / propagandist Nicky Wire describing Resistance Is Futile as “either a new era or the end”. Of course, the Manics have been in this kind of sentimental territory before with 2010’s Postcards From A Young Man, which was billed by Wire as “one last shot at mass communication”, but this is a band that’s always reserved the right to contradict itself. The It’s possible to see Resistance Is Futile as the third creative re-grouping of the Manics’ career, after the disappearance of their talismanic songwriter Richey Edwards forged the defiant Everything Must Go and the prospect of irrelevance sparked the glorious re-birth of 2007’s Send Away The Tigers. But where those two triumphs were born out of tragedy and necessity, Resistance Is Futile comes off the back of a very successful and creatively fertile period for the Manics. After the consecutive glories of 2013’s pastoral, folk-influenced Rewind The Film and the fearless, European artiness of 2014’s Futurology, two very different records, there doesn’t seem to be any external compulsion for Wire’s existential attitude this time around, other than the long-term future the Manics see for themselves. Perhaps it’s the 20th anniversary The Holy Bible and Everything Must Go tours (not to mention the pretty hilarious Wales Euro 2016 anthem…) that’s brought this on, but it now seems to be a question of what the Manics want from themselves, all now a year away from their fifties, as opposed to what others might expect of them. Both musically and thematically, Resistance Is Futile seems to be attempting to reconcile two contradictory versions of the Manics that they’ve flitted between in various stages of their long career: the one looking optimistically towards the future, of rousing anthems and fearless rhetoric, which brought us Everything Must Go and Send Away The Tigers, and the pensive and melancholic Manics, the regret-filled and self-doubting Manics that recorded This Is My Truth Tell Me Yours and Rewind The Film. It wrestles to resolve their populist tendencies with their artful ones, to address the turmoil of the outside world and their place within it, and does so pretty successfully, barring a handful of ideas that don’t really work. As such, Resistance Is Futile is arguably the most honest Manics album, though far from being their best. The album’s mood is set immediately with the lush, string-swept ‘People Give In’. Beset with worry, insecurity and a sense of all things being transitory, James Dean Bradfield exuding empathy with simple truths like “people get tired / people get old”, it’s the Manics at their most humanistic – downcast, yet defiant and stoic. Exceptional lead single ‘International Blue’, dedicated to post-war French artist Yves Klein, is a precision-targeted exocet missile of FM rock, anthemic in the same way as ‘Motorcycle Emptiness’ and peacocking with autumnal joy. It’s a bit of an outlier for the record in general, as it’s by far the most radio-friendly moment, but there’s other moments of panorama too. The reflective ‘Distant Colours’ is a sullen beauty, bemoaning the loss of ideology and certainties in the modern world and blown up to the “widescreen melancholia” that Wire feels encapsulates the album as a whole. The Manics, who’ve always been switched-on, have seen an awful lot of social, political and pop music change in their time, find themselves in a great position to critique the state of the world in 2018, even though we’re dimensions away from the punk and nihilist attitude of Generation Terrorists. The same sentiment is echoed later in the glorious ‘Hold Me Like A Heaven’, with Bradfield sounding bewildered and pained when he looks at atomised, alienated Britain in 2018 beset with cultural nostalgia (“all the ties that bind have come undone… what is the future of the future?”). Nicky Wire delivers a very personal moment on ‘Liverpool Revisited’, echoing the sentiments of 1998 song ‘ regarding the Hillsborough disaster, only this time applauding the courage and stamina of the victims’ families. Wire takes the microphone himself on muted album closer ‘The Left Behind’, taking a phrase popularised during the Brexit referendum and turning it into a rumination on the Manics’ current state. The musical polarisation between classicism and futurism is perhaps illustrated best by comparing two of Resistance Is Futile’s best tracks. The machine throb underpinning ‘Sequels Of Forgotten Wars’ is a continuation of Futurology’s pan-European outlook, while the orchestrated, detailed pop of ‘Dylan & Caitlin’, a duet sung with Welsh chanteuse The Anchoress, tells the story of the Thomases’ alcohol-fuelled romance. It fits into a great lineage of Manics duets (‘Little Baby Nothing’ and ‘Your Love Alone Is Not Enough’ being the very best, obvs) and is the kind of thing that only they can do and make it work. However, there are a small handful of moments on Resistance Is Futile that aren’t as resonant as the majority of the tracks. The low-key ‘Vivian’, concerning photographer Vivian Maier, is intelligent but lacks the musical heft to register proper impact with the listener. The back-to-back ‘In Eternity’, which turns potentially interesting European art-rock influences into a bit of a slog, and the clumsy rocker ‘Broken Algorithms’ threaten to derail the album entirely near the end, before the expansive ‘A Song For The Sadness’ picks things up just as they’re petering out. But they’re minor complaints in the context of an album that stands up wonderfully to repeated listens, just like its immediate predecessor Futurology. A sense of history, pride, even hope for the future, course through the album’s veins and blaze behind its eyes, but the most single most important thing that Resistance Is Futile represents is that, even as they prepare to enter their fourth decade, the Manic Street Preachers are still committed to progress and self-discovery. Many bands less than a third of their age have long since surrendered this impulse, the element that separates the enduring greats from the fleetingly fashionable. As for the album’s place in in the Manics’ wider discography, that will become clearer over time – despite its inconsistency, every individual Manics fan will see something different they love in Resistance Is Futile. (7/10) (Ed Biggs) Listen to Resistance Is Futile by Manic Street Preachers here via Spotify, and tell us what you think below!
Manic Street Preachers’ James Dean Bradfield. Photograph: RMV/Rex/Shutterstock Their 14th album Resistance Is Futile is rich with familiar existential ponderings through a prism of art,
"W tak brzydkich czasach jedynym prawdziwym protestem jest piękno" - takie motto przyświecało grupie podczas pracy nad 13. studyjnym albumem. Walijski Manic Street Preachers słynie ze swoich lewicujących poglądów, a słowa walki z systemem nie schodzą z ich ust. Jak mało który zespół, wypracowali umiejętność tworzenia rewolucyjnych hymnów, świetnie nadających się do wspólnego śpiewania. Tak brzmią zagrane z dużą siłą "Broken Algorithms", "A Song For The Sadness" i przede wszystkim "International Blue" - utwór o radosnej melodii i nośnym refrenie. Świetnie do nucenia nadaje się także power-ballada "Distant Colours". Walijska grupa ma swoje charakterystyczne brzmienie i nie sposób pomylić ich z kimkolwiek. Problem jednak w tym, że piosenki są bardzo podobne do siebie i po pewnym czasie płyta zaczyna nużyć. Małą odmianę przynosi zaśpiewany w duecie z wokalistką The Anchoress utwór "Dylan & Caitlin" czy rozjaśniony brzmieniem klawiszy "In Eternity". W połowie "Resistance is Futile" jakby zabrakło zespołowi prądu i to napięcie nie pojawia się już do samego końca. Grzegorz Dusza SONY
Find many great new & used options and get the best deals for MANIC STREET PREACHERS- Resistance Is Futile CD, New at the best online prices at eBay! Free shipping for many products!
Wykonawca: Manic Street PreachersWytwórnia: Sony Music PolandRok wydania: 2021Tym razem stawiają czoła lockdownowi i jego wpływom na ludzkość; ale, co ciekawe, nie nazywają rzeczy po imieniu. Jak zapowiadał James Dean Bradfield, nie ma sensu kopać leżącego, w tym przypadku wszystkich nas, uzewnętrzniając się jak to jest źle, depresyjnie i strasznie. To wiemy. Manics postawili na bycie sobą i po prostu wydanie kolejnej płyty przy zachowaniu swojej naturalnej tożsamości. Nawet bez udziału Covidu, muzyka Manics nie opływa w wesołe klimaty; dlatego też, a może tym bardziej, ich nowy krążek wypada wyjątkowo krzepiąco, o ile nie radośnie. Łatwo jest się z nim zaprzyjaźnić, co potwierdził wynik sprzedaży. Ewidentnie, Covid rozbudza chęć obcowania z muzyką. The Ultra Vivid Lament już na starcie zachęca do zagłębienia się w jego treść efektowną, jakże współczesną pod kątem designu okładką. I za nią, łeb w łeb, idzie brzmienie, subtelne acz dosadne. Już trzy lata temu Manics dali sygnał, jakie rozwiązania dźwiękowe interesują ich dziś; mimo to, Resistance Is Futile, pomimo efektowności i świeżości w lekko zastałym dorobku Manics, nie pobudził aż tak wyraźnie, jak Lament. Ich naturalnie cierpki stosunek do świata został z łatwością zagrzebany we frapujących słowach, chwytliwych melodiach i elektronicznej dbałości o detal. Nie słychać tu tych samych Manics, którzy najpierw wyskoczyli przed szereg na początku lat 90., a później podbili listy przebojów przełomowymi albumami. Tymi samymi, których niewyprzedany nakład zalega dziś w UK półki sklepów typu ‘wszystko po funta’. Dzisiejsi Manics zaczynają się gdzieś na płycie Futurology, dlatego tym bardziej warto sięgnąć po Lament, aby sprawdzić, dokąd to wszystko zaprowadziło. Rozbierając album na czynniki pierwsze, czyli piosenki, Lament to doskonale zgrany i sprzężony zwrotnie zbiór samych doskonałych numerów. Już na starcie wita nas „Still Snowing In Sapporo”, którego słowa można rozumieć, jako bezpośrednie nawiązanie do wciąż niewyjaśnionej historii Richey Edwardsa, zaginionego członka zespołu. Potem przeboje – słusznie wybrane na single „Orwellian” i „The Secret He Had Missed”, które nuci się już po pierwszym przesłuchaniu. Ale najlepsze dopiero przed nami. Płyta skrywa wiele skarbów, czego nie można powiedzieć o wszystkich longplayach z przeszłości Manics. „Diapause” to żywe złoto, podobnie jak „Blank Diary Entry” z gościnnym wokalem Marka Lanegana. A na sam koniec przecudowne, jakże wymowne „Afterending”. Najsilniejszym jednak numerem na płycie są „Complicated Illusions”, jedna z tego rodzaju piosenek, które powodują, że zatrzymujemy się w pół słowa, w pół kroku, aby sprawdzić, kto tak pięknie gra. Lament należy do tych płyt, których słucha się jednym tchem. A po wybrzmieniu ostatniego numeru chcemy od razu puścić ją od początku. Być może właśnie dlatego w wersji deluxe dostajemy drugi krążek z wersjami akustycznymi całego albumu, w surowych formach demo. Są one równie ciekawe, co wersje końcowe, pokazując jak skutecznym wokalistą i inteligentnym tekściarzem jest Bradfield. Zresztą, nie tylko on; Manics jak zawsze dzielą zasługi po równo, dlatego też nie sposób zapomnieć ani o Seanie Moore, a przede wszystkim o Nickim Wire, dla którego, z osobistych powodów, Lament jest krążkiem wyjątkowym. Cieszy mnie, że weteranom alternatywnego grania, którzy osiągnęli sukces komercyjny, ciągle się chce i wciąż potrafią robić muzykę w swoim znanym i lubianym stylu, bez męczącego powtarzania wciąż tych samych schematów. Nawet, jeśli wszystkie utwory, jakie przez lata napisali, są błędnym pościgiem za doskonałością osiągniętą na „Motorcycle Emptiness”. Autor: Jakub Oślak
Resistance Is Futile', the band's 13th studio album, heralds a return to a classic Manics sound described by the band as "widescreen melancholia". The songs on the album are the first recorded in the band’s new Door to the River studio (near Newport). Of their first new recordings in four years, the band said: "The main themes of ‘Resistance is Futile’ are memory and loss; forgotten
saferłel Użytkownik Posty: 16587 Rejestracja: 21:54 Kontakt: Manic Street Preachers - Resistance is Futile Premiera 8 kwietnia. Resistance Is Futile', the band's 13th studio album, heralds a return to a classic Manics sound described by the band as "widescreen melancholia". The songs on the album are the first recorded in the band’s new Door to the River studio (near Newport). Of their first new recordings in four years, the band said: "The main themes of ‘Resistance is Futile’ are memory and loss; forgotten history; confused reality and art as a hiding place and inspiration. It’s obsessively melodic - in many ways referencing both the naive energy of ‘Generation Terrorists’ and the orchestral sweep of ‘Everything Must Go’. After delay and difficulties getting started, the record has come together really quickly over the last few months through a surge of creativity and some old school hard work." Bardzo cieszy mnie ten news. All music discussion is a continuation of war by other means. ~ an enlightened author dobra książka + kocyk + gin z tonikiem + miauczenie kota + ambient dub w głośnikach + JetEffect 7™ Tomekk Użytkownik Posty: 7365 Rejestracja: 14:36 Kontakt: Re: Manic Street Preachers - Resistance is Futile Post autor: Tomekk » 20:44 Do kwietnia jeszcze sporo czasu. dziobaseczek Użytkownik Posty: 1201 Rejestracja: 20:08 Re: Manic Street Preachers - Resistance is Futile Post autor: dziobaseczek » 7:44 Safer, ty jeszcze wierzysz w to, że oni są w stanie wykrztusić składne i porywające jednocześnie wydawnictwo? Można wzdychać do ich nowych kompozycji, ale nie jestem w stanie ich nawet postawić przy klasycznych kompozycjach. Powiem więcej - chyba mi szkoda czasu i słuchu na to. Obym się mylił. Dajcie znać, czy jest to warte choćby funta kłaków. saferłel Użytkownik Posty: 16587 Rejestracja: 21:54 Kontakt: Re: Manic Street Preachers - Resistance is Futile Post autor: saferłel » 9:16 Oczywiście. Ostatnia płyta bardzo przyjemnym uzupełnieniem ich jakże bogatego katalogu. Dopóki nagrywają dobre piosenki, to nie mam potrzeby na siłę stawiać ich nowego materiału w jednym rzędzie z klasykami. Trzeba zawsze unikać takich praktyk, o ile głowa pozwala. Może to wyżej tłumaczy, dlaczego jesteś tak bardzo zaopatrzony w te nowe, wpół anonimowe kapele, uciekając przy tym w ich objęcia kosztem grup pokroju MSP. Ja wciąż uznaję Walijczyków za potrzebne ogniwo sceny pop-rockowej, szczególnie w obliczu braku ewidentnych następców. All music discussion is a continuation of war by other means. ~ an enlightened author dobra książka + kocyk + gin z tonikiem + miauczenie kota + ambient dub w głośnikach + JetEffect 7™ Wróć do „Albumy studyjne” Przejdź do Forum ↳ Zasady ↳ Sprawy techniczne ↳ Archiwum - myBB ↳ Archiwum - phpBB3 ↳ Archiwum ↳ Zlot Społeczność ↳ Moja Republika ↳ AKT! ↳ topy ↳ podsumowania ↳ playlisty ↳ albarn ↳ topy, inne ↳ Aro ↳ ↳ bear ↳ topy wszech czasów ↳ test ↳ topy wykonawców ↳ bearlista - podsumowania i statystyki ↳ inne ↳ Brian ↳ topy, podsumowania ↳ dziobaseczek ↳ furbul ↳ topy, podsumowania ↳ Geephard ↳ Krzysiek ↳ audycja Astrolog ↳ Gary ↳ Strona ↳ topy, podsumowania ↳ topy, podsumowania ↳ Lemmy ↳ Topy i podsumowania ↳ Komentowanie Astrologa ↳ lady ↳ inżynierek ↳ Playlisty ↳ mateusz ↳ kacper94 ↳ topy, podsumowania ↳ moje topy ↳ kajman ↳ Miszon ↳ mrsap ↳ PaTToN ↳ topy, podsumowania, inne ↳ topy, podsumowania ↳ Dookoła listy ↳ Topy ↳ ↳ topy, podsumowania ↳ topy, podsumowania, inne ↳ prz_rulez ↳ topy, podsumowania, inne ↳ cyraneczka ↳ rafal92 ↳ saferłel ↳ Duality ↳ podsumowania i statystyki ↳ emigrant ↳ topy ↳ kleschko ↳ jotem3 ↳ Starless ↳ Topy, podsumowania ↳ ku3a ↳ stavanger ↳ Lilian ↳ topy, podsumowania ↳ Melomaniak ↳ topy, podsumowania ↳ miniu ↳ pabloyd ↳ archiwum ↳ thestranglers ↳ topy ↳ TomaszBr ↳ koncerty ↳ Paweł ↳ tomas585 ↳ Talvi ↳ doorbelll ↳ gżegoż ↳ topy, podsumowania ↳ wwas ↳ Macbeth ↳ Tomekk ↳ Yacy ↳ Lopez ↳ adameria ↳ piotreklp3 ↳ [Nieaktywni] ↳ uzi ↳ topy, podsumowania ↳ ↳ Yoda ↳ topy, podsumowania ↳ Top3 ↳ adik303 ↳ meni ↳ topy, podsumowania ↳ topy, podsumowania ↳ Adameks ↳ lista list ↳ topy, podsumowania ↳ Neo01 ↳ Kertoip ↳ Podsumowania ↳ tsch ↳ Podsumowanie utworów ↳ topy, podsumowania, inne ↳ Podsumowanie płyt ↳ Konkursy, zagadki i zabawy ↳ Topy ↳ Astrologi I Dekady XXI wieku ↳ Muzyczne Euro 2012 ↳ Plebiscyt filmowy 2011 ↳ Plebiscyt filmowy 2012 ↳ Plebiscyt filmowy 2013 ↳ Plebiscyt filmowy 2014 ↳ Plebiscyt filmowy 2015 ↳ Plebiscyt filmowy 2016 ↳ Plebiscyt filmowy 2017 ↳ Plebiscyt filmowy 2018 ↳ Plebiscyt filmowy 2019 ↳ Lipa Miszczuff ↳ Mazianie ↳ Strefa Gier ↳ mycharts Muzyka ↳ Wydawnictwa ↳ Albumy studyjne ↳ 2018 ↳ 2017 ↳ 2016 ↳ 2015 ↳ 2014 ↳ 2013 ↳ 2012 ↳ 2011 ↳ 2010 ↳ 2009 ↳ EP, single, pojedyncze utwory ↳ Mashupy ↳ Live, DVD, składanki, reedycje ↳ Simon3rd ↳ eNinja ↳ Tematy muzyczne ↳ Wykonawcy ↳ Koncerty ↳ 2011 ↳ 2010 ↳ 2009 ↳ Festiwale, imprezy ↳ Inne wydarzenia ↳ Oficjalne listy ↳ Toppowanie ↳ Do Topu płyt ↳ Wykonawcy ↳ Anna Maria Jopek ↳ Breakout ↳ Deep Purple ↳ Marillion ↳ Marek Grechuta ↳ Niemen ↳ Nirvana ↳ Perfect ↳ Pidżama Porno ↳ Sigur Rós ↳ Stare Dobre Małżeństwo ↳ Strachy na Lachy ↳ System of a Down ↳ The Beatles ↳ The Cure ↳ The White Stripes ↳ Tool ↳ 2018 ↳ 2017 ↳ 2016 ↳ 2015 ↳ 2014 ↳ 2013 ↳ 2012 ↳ 2011 ↳ 2010 ↳ 2009 ↳ 2000-2008 ↳ 1990-1999 ↳ 1980-1989 ↳ 1970-1979 ↳ Pozostałe Hyde Park ↳ Na drugim brzegu tęczy ↳ Sport ↳ IO Rio 2016 ↳ ZIO Soczi 2014 ↳ Piłka nożna ↳ Euro 2012 ↳ Mundial 2014 ↳ IO 2012 ↳ Siatkówka ↳ Koszykówka ↳ Snooker ↳ Tenis ↳ Lekkoatletyka ↳ Sporty walki ↳ Kolarstwo ↳ Sporty wyścigowe ↳ Sporty zimowe ↳ Piłka ręczna ↳ Kino ↳ Zapowiedzi ↳ Filmy ↳ Nominowane - Plebiscyt filmowy 2012 ↳ Plebiscyt filmowy 2013 ↳ Plebiscyt filmowy 2014 ↳ Plebiscyt filmowy 2015 ↳ Plebiscyt filmowy 2016 ↳ Plebiscyt filmowy 2017 ↳ Plebiscyt filmowy 2018 ↳ Festiwale, przeglądy, imprezy ↳ Obraz ↳ TV ↳ Serial ↳ Teatr ↳ Wydarzenia ↳ Plebiscyt Filmowy 2017 ↳ Literatura ↳ Książka ↳ Komiks ↳ Wydarzenia ↳ Radio 357 ↳ Radio Nowy Świat ↳ Reszta działów ↳ Humor ↳ Społeczeństwo ↳ Nauka ↳ Media ↳ Gry ↳ Nowe technologie ↳ Zdrowie ↳ Żywność
Manic Street Preachers singles chronology. "Together Stronger (C'mon Wales)" (2016) " International Blue ". (2017) "Distant Colours". (2018) " International Blue " is a song by Manic Street Preachers, released as a single in December 2017. [2] This song is the first single for the album Resistance Is Futile (2018), written by James Dean
MANIC STREET PREACHERS The Ultra Vivid Lament Tak jak wiele płyt wydawanych w ostatnich miesiącach, 14. album najpopularniejszej walijskiej grupy naznaczony jest pandemią i związanym z tym uczuciem niepewności i troski. Przebywający w izolacji lider tria, James Dean Bradfield, komponował przy fortepianie, choć dotychczas głównie robił to na gitarze. MANIC STREET PREACHERS Resistance is Futile "W tak brzydkich czasach jedynym prawdziwym protestem jest piękno" - takie motto przyświecało grupie podczas pracy nad 13. studyjnym albumem. Walijski Manic Street Preachers słynie ze swoich lewicujących poglądów, a słowa walki z systemem nie schodzą z ich ust. MANIC STREET PREACHERS Futurology Kiedy pod koniec ubiegłego roku Manic Street Preachers wydali zdominowany przez akustyczne brzmienia album "Rewind The Film", zapowiedzieli, że mają już gotową drugą, zdecydowanie mocniejszą odsłonę krążka. Słowa dotrzymali i niedawno wypuścili nowy album "Futurology". MANIC STREET PREACHERS Rewind The Film Manic Street Preachers na scenie funkcjonują już na tyle długo, że stali się prawdziwą instytucją. Sami z ironią i przekorą mówią, że grają tak długo, że zaczęli być już nudni. Przeczy jednak temu ich jedenasty w dorobku krążek. MANIC STREET PREACHERS National Treasures - The Complete Singles Gdyby "National Treasures" oceniali nauczyciele w szkole, pod żadnym względem nie mieliby wątpliwości – jest to praca na szóstkę. Pomysł był prosty, więc i jego realizacja w żadnym punkcie nie mogła być kłopotliwa. MANIC STREET PREACHERS Postcards From A Young Man Poprzednia płyta Manic Street Preachers "Journal For Plague Lovers" z utworami do tekstów zaginionego przed laty w niewyjaśnionych okolicznościach gitarzysty grupy Richeya Edwardsa brzmiała dość surowo i ponuro. MANIC STREET PREACHERS Journal For Plague Lovers Kiedy Manic Street Preachers straciło "to coś"? Dla mnie odpowiedź jest prosta: gdy zaginął bez wieści Richey Edwards. Pamięć o nim jest jednak ciągle żywa, gdyż zespół postanowił wykorzystać jego teksty na nowym krążku "Journal For Plague Lovers". MANIC STREET PREACHERS Send Away The Tigers Manic Street Preachers choć mają na koncie sporo przebojów i kilka milionów sprzedanych płyt, to wciąż pozostają tacy jak dawniej - zbuntowani, niepokorni, wierni swoim lewackim poglądom. GATUNKI MUZYKI JazzKlasycznaRockWorld musicPopMetalBluesElektronicznaFolkHip HopSoundtrackiInneWszystkie
CD (Compact Disc) "Resistance is Futile" [Deluxe edition] by Manic Street Preachers · 2 units. In engelsk. Genre: Rock. Released Apr 6, 2018 Weighs 193 g. Limited
13. studyjna płyta formacji Manic Street Preachers - "Resistance Is Futile" to wielki powrót jednej z najbardziej kultowych brytyjskich kapel rockowych. To też powrót do mocnych brzmieniowo i znaczeniowo hymnów, których najlepiej słucha się celebrując wolność: głośno, o zachodzie słońca, w długiej trasie. Nagrany w nowy studiu zespołu "Door To River" z wieloletnimi współpracownikami (producent Dave Eringa i inżynier dźwięku Chris Lord-Alge) materiał otwiera nowy rozdział w karierze Manicsów- przestrzenne, otwarte na wpływy z zewnątrz dźwięki, przy pełnym poszanowaniu dla przeszłości (ambicjonalne teksty jak na "Generation Terrorists" , melodyjność piosenek przypominająca "This Is My Truth ..."). Ten album stworzony jest wręcz do tego, żeby grać go na żywo. Od strony tekstowej to mottem płyty były słowa Phila Ochsa: "W tak brzydkich czasach jedynym prawdziwym protestem jest piękno", album bowiem porusza problemy aktualne - wyzysk firm technologicznych, wpływy brytyjskiego referendum z 2016 r. na relacje międzyludzkie, pustkę po śmierci Davida Bowie... "Sztuka jest sposobem ukrycia się i naszą tajną bronią" jak mówi basista zespołu, Nicky Wire. Tracklista: 1. People Give In 2. International Blue 3. Distant Colours 4. Vivian 5. Dylan & Caitlin 6. Liverpool Revisited 7. Sequels of Forgotten Wars 8. Hold Me Like a Heaven 9. In Eternity 10. Broken Algorithms 11. A Song for the Sadness 12. The Left Behind
The Anchoress has shared a cover Manic Street Preachers' 'This Is Yesterday' from their 1994 album 'The Holy Bible'. [From ‘Resistance Is Futile’] is definitely up there with Nina
Manic Street Preachers (CD - Columbia #19075809872) Overview ↓ Credits ↓ Review by Stephen Thomas Erlewine The title Resistance Is Futile can be read two ways: it can be seen as a statement of defiance, a claim that no listener can withstand the bombast of Manic Street Preachers, or it can be seen as an admission that there is no reason to put up a fight in these politically charged times. The title and lyrics of "People Give In" -- a song where James Dean Bradfield sings "People get tired, people get old" -- may suggest that the Manics are on the verge of giving up the ghost as they approach middle age, but that's a feint. Resistance Is Futile is clearly the work of a band whose members cherish vitality above all other attributes, but the reason why the Manics remain an ongoing concern after a quarter century is that they never attempt to act like any other age than what they are. Which doesn't mean that the album doesn't deliberately call up ghosts. It's produced by Dave Eringa, who produced their 1993 breakthrough, Gold Against the Soul, and it leans into the anthemic stadium rock of that record, while also conjuring elements of the widescreen AAA rock of 1996's Everything Must Go -- a fusion that suits the Manics well, and is bolstered by a steely synth gilding that recalls alt-rock records of the late '80s. If the music unabashedly co-opts the past, the songs all deal with the present, mixing up the personal and political in equal measure. This seamless blend of aesthetics is also why Resistance Is Futile works musically. First, it comes on strong -- all sharp edges and gleam -- but once the blare fades, the melodies and their accompanying sweetness linger, leaving a lasting impression behind. blue highlight denotes track pick
Resistance Is Futile', the band's 13th studio album, heralds a return to a classic Manics sound described by the band as "widescreen melancholia". The songs on the album are the first recorded in the band's new Door to the River studio (near Newport). Of their first new recordings in four years, the band said: "The main themes of 'Resistance is
Wykonawca: Manic Street PreachersWytwórnia: Sony Music PolskaRok wydania: 2018Gdyby te piosenki nie były dobre, nigdy byśmy ich nie wydali, jak twierdzi Nicky Wire. Dla Manic Street Preachers ich trzynasty longplay „Resistance is Futile”, był od samego początku czasem próby. Dwa ostatnie albumy zespołu – „Rewind the Film” oraz „Futurology” – chociaż jak zawsze chwalone przez krytykę i fanów, były wyczerpujące pod kątem kreatywności. Manics wydają swoje płyty w tempie niespotykanym jak na rock’n’rollowy zespół, z niesamowitą regularnością oraz konsenwencją. „Resistance is Futile” był pisany i komponowany w niejakich mękach przez cztery lata, co stanowi najdłuższą przerwę pomiędzy kolejnymi albumami w historii tego zespołu. Przyzwyczajona do ich dyscypliny i kreatywności publiczność mogła obawiać się, czy zespół nie wyczerpał swoich pokładów twórczej energii. Do tego doszła zmiana wydawcy, nowe studio, opóźnienia natury logistycznej... nowy album musiał być czymś, jeśli nie wielkim, to na pewno wartym tej ciężkiej pracy i oczekiwań. I oto, gdy już jest, zaprawdę powiadam – to jeden z najlepszych krążków Manics. James Dean Bradfield zapowiadał, że zespół sięgnął do tych inspiracji, jakie zrodziły ich dwa najpopularniejsze dzieła: debiutancki „Generation Terrorists” oraz bestsellerowy „Everything Must Go”. Energia tego pierwszego oraz przebojowość drugiego przynoszą nam płytę dopieszczoną kompozycyjnie, niezwykle melodyjną, i co zaskakujące jak na Manics – optymistyczną. Nie znaczy to, że weltschmerz z jakiego słyną Walijczycy zniknął; po prostu z wiekiem przybrał nieco inną formę, niż wtedy, gdy jeszcze we czwórkę nagrywali „Motorcycle Emptiness”. Bradfield i Wire ubolewają nad stanem ducha społeczeństwa, nad jego bezgraniczną szaleńczością, histerycznością i obłędem. Powszechna cyfryzacja jest cudem, ale i przekleństwem w jednym. Człowiek ponownie nie jest w stanie okiełznać dzieł swoich rąk, myli marzenia z ambicjami i nigdy nie potrafi wyciągać wniosków ze swoich błedów. Pomimo dosyć ponurych motywów przewodnich, „Resistance is Futile” napawa optymizmem. Dwanaście piosenek tryska energią, pomysłowością, przebojowością oraz zaraźliwą melodyjnością. Rzadko kiedy ten zespół brzmiał tak dopracowanie; ich typowy sound to rock’n’rollowy sturm und drang, z całym towarzyszącym mu inwentarzem. Na „Resistance...” ów czad nadal trwa, ale z każdej strony okala go ciepło melodii oraz obfitość kompozycyjnych ozdobników, przede wszystkim elektronicznych, za które odpowiada Sean Moore. Od „International Blue” chce się skakać, albo chociaż trochę szybciej maszerować. „Vivian” to dynamitowa przypowieść o dziewczynie uzbrojonej w aparat fotograficzny, a „Sequels of Forgotten Wars” to Manics w swojej najlepszej, gniewnej odsłonie. Kulminacją płyty jest jednak „Hold Me Like a Heaven”; ostatni raz zespół napisał piosenkę z takim potencjałem w 1998 – a było to „If You Tolerate This Then Your Children Will Be Next”. Kluczem do przesłania tej płyty jest jej okładka. Ten samuraj, symbol poszanowania tradycji oraz wiecznej walki, to awatar tej trójki muzyków. Nawet jeśli ich walka nie ma sensu (resistance is futile), to oni i tak idą dalej, cios za ciosem. Ich walką jest muzyka, która nie ma sensu sama w sobie; a mimo to codziennie przynosi milionom ludzi na całym świecie tak potrzebny optymizm i duchową strawę. Ten album jest dla Manics czymś własnym, zdobyczą po którą wyruszyli ponad 25 lat temu, a do której dochodzi się krok po kroku, bez możliwości skrótu. To owoc dojrzałości muzycznej, która jest przecież testowana przy każdej kolejnej płycie. Nie ma tu tej dzikości i brudu jaki wypływa chociażby z „The Holy Bible”; jest za to najwyższa klasa kompozytorska, bogactwo instrumentów i zmysł przebojowości. Tradycyjnie, Manics dostarczyli płytę inteligentną, wciągającą i bardzo brytyjską, traktującą muzykę śmiertelnie poważnie, nawet jeśli ona sama jest przede wszystkim Jakub Oślak
Rosebud (Manic Street Preachers song) " Rosebud " is a song by Manic Street Preachers, originally planned for their 2001 album, Know Your Enemy, when it was supposed to be a double album. [1] It was released on 22 July 2022, along with a remastered album and music video directed by Kieran Evans, which contains 1970s footage from the BBC archive.
Płyta CD zupełnie nowa, oryginalna, nieużywana, zafoliowana. Porządne, pełnowartościowe zachodnie wydanie. Dostępna od ręki. Edycja – plastikowe pudełko. Folia fabryczna lub dystrybutora. Gwarancja uczciwej, bezzwłocznej, solidnie i bezpiecznie zapakowanej przesyłki. Koszt wysyłki drugiej, normalnej płyty CD na moich aukcjach jest "gratisowy". Warto dokupić drugą płytę, ponieważ zmniejsza to relatywny koszt zakupu :) . MANIC STREET PREACHERS Resistance Is Futile . SONY MUSIC . 1. People Give In 3:54 2. International Blue 3:52 3. Distant Colours 3:29 4. Vivian 4:15 5. Dylan & Caitlin 3:53 6. Liverpool Revisited 2:31 7. Sequels Of Forgotten Wars 4:21 8. Hold Me Like A Heaven 4:18 9. In Eternity 4:16 10. Broken Algorithms 3:52 11. A Song For The Sadness 4:20 12. The Left Behind 3:08 . James Dean Bradfield - lead vocals, lead and acoustic guitar Nicky Wire - bass guitar, baritone guitar, lyrics Sean Moore - drums, soundscapes, machines, sequencers, percussion Uwaga ! Nie wysyłam przesyłek nierejestrowanych ( 4,99 ) na moje ryzyko ! Jeśli tego nie akceptujesz – wybierz inną opcję dostawy lub zrezygnuj z zakupu ( więcej : w zakładce O sprzedającym ) Przybliżone koszty wysyłki na moich aukcjach są następujące : Przesyłka nierejestrowana ( zwykła, bez dowodu nadania, nie polecona, bez gwarancji dostarczenia przez Pocztę oraz bez możliwości reklamacji na Poczcie w razie zaginięcia - zalecana tylko w przypadku rzetelnego listonosza rejonowego i bezpiecznej skrzynki pocztowej ) 1 płyta : 4,99 ( tylko priorytet ) ( UWAGA - w tej opcji istnieje ryzyko nie otrzymania przesyłki - proszę to wziąć pod uwagę i nie kierować się bezmyślnie wyłącznie ceną ). Gdy wartość przedmiotu przekroczy 15 zł - konieczne będzie potwierdzenie wyboru tej opcji przez Kupującego. Przesyłka rejestrowana, polecona, z pełną gwarancją dostarczenia lub pełnym zwrotem wpłaty w przypadku ewentualnego zaginięcia ( najczęściej jest to list polecony ) : 1-2 płyty : 6,99 / 8,99 ( w zależności od opcji : ekonomiczna 4-5 dni roboczych / priorytet 1-2 dni robocze ). 3-8 płyt : 13 / 15 PLN ( i drożej – wraz ze wzrostem ilości, wagi i gabarytów ) 8 płyt i powyżej : 17,90 / 19,90 PLN ( paczka ekonomiczna / priorytetowa ) . Koszt wysyłki drugiej, standardowej płyty CD na moich aukcjach jest gratisowy ! Warto dokupić drugą płytę, ponieważ nie zwiększa to kosztu wysyłki – zmniejsza natomiast relatywny koszt zakupu :)
. n5g3uvcex0.pages.dev/465n5g3uvcex0.pages.dev/96n5g3uvcex0.pages.dev/761n5g3uvcex0.pages.dev/166n5g3uvcex0.pages.dev/861n5g3uvcex0.pages.dev/340n5g3uvcex0.pages.dev/19n5g3uvcex0.pages.dev/244n5g3uvcex0.pages.dev/326n5g3uvcex0.pages.dev/647n5g3uvcex0.pages.dev/645n5g3uvcex0.pages.dev/292n5g3uvcex0.pages.dev/784n5g3uvcex0.pages.dev/950n5g3uvcex0.pages.dev/506
manic street preachers resistance is futile recenzja
